اينجانب در نامه هايى كه از سال ١٣٧٣ تا ١٣٧٨ از هلند و المان به دولت جمهورى اسلامى ايران ارسال كردم توليد و پرورش مرغ ها و گاوهاى ويژه و پرگوشت را براى فراوانى گوشت طيور و دام در كشور متذكر شدم و حتى پرورش بوقلمون و شترمرغ را نيز تأكيد نمودم و تعداد انها را نيز معيين نمودم كه تعداد طيور و دام در كشور بايد با تعداد جمعيت انسانى كشور نسبت مناسبى داشته باشد و در ضمن ، پرورش شترمرغ و نيز مرغ و خروس محلى و بوقلمون وحشى را به كشورهاى اروپايى بجاى پرورش خوك پيشنهاد دادم كه در هلند نيز انرا گوشت نا سالم يا Ongezond vlees ( بزبان هلندى ) مينامند ، ولى بخاطر ارزان قيمت بودن ، انرا ميخرند كه مورد توجه قرار گرفت. تعداد گاو و گوساله در كشور بايد در حدود ٤٠ ميليون رأس و تعداد گوسفند در كشور در حدود ٢٠ ميليون رأس و تعداد شترمرغ در حدود ١٠ ميليون رأس و تعداد بوقلمون در حدود٢٠ ميليون قطعه و نيز پرورش صنعتى چرندگانى كه بطور طبيعى در جنگل ها و مكان هاى ديگر زندگى ميكنند مانند اهو و گوزن و بوفالوى ابى و پرورش صنعتى مرغ و خروس محلى و بوقلمون وحشى و ديگر پرندگان ابى و يا كمياب را نيز تأكيد كردم و علاوه بر اين پرورش ابزيان و ديگر ماهيان و ابزيان گران قيمت و كمياب را با روش هاى صنعتى تأكيد نمودم كه فراوانى گوشت دولتى در كنار بخش خصوصى وجود داشته باشد و دولت ، خودش رئيس بخش خصوصى باشد كه قيمت ها با دستور دولت تعيين شوند و همچنين توليد گوشت مرغ و گاو ويژه كه گوشت انها بسيار بيشتر از مرغ ها و گاوهاى معمولى ميباشد بايد بطور دولتى انجام شود كه كسى در اين شركت ها نتواند اين نژاد ويژه را به بيرون از مكان پرورش انها منتقل نمايد و وجود چنين طيور و حيواناتى و كشتارگاه هاى دولتى مخصوص انها ميتواند موجب فراوان و ارزان شدن گوشت سفيد و قرمز در جمهورى اسلامى ايران شود كه با قيمت ارز در كشور ارتباطى ندارد و با اين روش ميتوانيم با رفاه و راحتى در جمهورى اسلامى ايران زندگى كنيم .